Jeremiah 2

1و كلامخداوند بر مننازلشده، گفت: 2«برو و بهگوشاورشلیمندا كرده، بگو خداوند چنینمیگوید: غیرتجوانیتو و محّبتنامزد شدنتو را حینیكهاز عقبمندر بیابانو در زمینلمیزرعمیخرامیدیبرایتبهخاطر میآورم.

3اسرائیلبرایخداوند مقدّسو نوبر محصولاو بود. خداوند میگوید: آنانیكهاو را بخورند مجرمخواهند شد و بلا بر ایشانمستولیخواهد گردید.»

4ایخاندانیعقوبو جمیعقبایلخانوادهاسرائیلكلامخداوند را بشنوید!

5خداوند چنینمیگوید: «پدرانشما در منچهبیانصافییافتند كهاز مندوریورزیدند و اباطیلرا پیرویكرده، باطلشدند؟

6و نگفتند: یهوهكجا استكهما را از زمینمصر برآورد و ما را در بیابانو زمینویرانو پر از حفرهها و زمینخشكو سایهموتو زمینیكهكسیاز آنگذر نكند و آدمیدر آنساكننشود رهبرینمود؟

7و منشما را بهزمینبستانها آوردمتا میوهها و طیبّاتآنرا بخورید؛ اما چونداخلآنشدید، زمینمرا نجسساختید و میراثمرا مكروهگردانیدید.

8كاهناننگفتند: یهوهكجاستو خوانندگانتوراتمرا نشناختند و شبانانبر منعاصیشدند و انبیا برایبعلنبوّتكرده، در عقبچیزهایبیفایدهرفتند.

9بنابراینخداوند میگوید: بار دیگر با شما مخاصمهخواهمنمود و با پسرانپسرانشما مخاصمهخواهمكرد.

10پسبهجزیرههایكتیمگذر كرده، ملاحظهنمایید و بهقیدار فرستادهبهدقّتتعقّلنمایید و دریافتكنید كهآیا حادثهایمثلاینواقعشدهباشد؟

11كهآیا هیچامتّیخدایانخویشرا عوضكردهباشند با آنكهآنها خدا نیستند؟ اما قوممنجلالخویشرا بهآنچهفایدهایندارد عوضنمودند.

12پسخداوند میگوید: ایآسمانها از اینمتحیر باشید و بهخود لرزیده، بهشدتمشوّششوید!

13زیرا قوممندو كار بد كردهاند. مرا كهچشمهآبحیاتمتركنمودهو برایخود حوضها كندهاند، یعنیحوضهایشكستهكهآبرا نگاهندارد.

14آیا اسرائیلغلامیا خانهزاد استپسچرا غارتشدهباشد؟

15شیرانژیانبر او غرّشنموده، آواز خود را بلند كردند و زمیناو را ویرانساختند و شهرهایشسوختهو غیرمسكونگردیدهاست.

16و پسراننوفو تحفنیسفرقتو را شكستهاند.

17آیا اینرا بر خویشتنوارد نیاوردیچونكهیهوهخدایخود را حینیكهتو را رهبریمینمود ترككردی؟

18و الا’نتو را با راهمصر چهكار استتا آبشیحور را بنوشی؟ و تو را با راهآشور چهكار استتا آبفراترا بنوشی؟»

19خداوند یهوهصبایوتچنینمیگوید: «شرارتتو، تو را تنبیهكردهو ارتداد تو، تو را توبیخنمودهاستپسبدانو ببینكهاینامر زشتو تلخاستكهیهوهخدایخود را تركنمودیو ترسمندر تو نیست.

20زیرا از زمانقدیمیوغتو را شكستمو بندهایتو را گسیختمو گفتیبندگینخواهمنمود زیرا بر هر تلّ بلند و زیر هر درختسبز خوابیده، زنا كردی.

21و منتو را موِ اصیلو تخمِ تمامِ نیكو غرسنمودمپسچگونهنهالمو بیگانهبرایمنگردیدهای؟

22پساگر چهخویشتنرا با اشنانبشوییو صابونبرایخود زیادهبكار بری، اما خداوند یهوهمیگوید كهگناهتو پیشمنرقمشدهاست.

23چگونهمیگوییكهنجسنشدمو در عقببعلیمنرفتم؟ طریقخویشرا در وادیبنگر و بهآنچهكردیاعترافنما ایشتر تیزرو كهدر راههایخود میدوی!

24مثلگورخر هستیكهبهبیابانعادتداشته، در شهوتدلخود باد را بو میكشد. كیستكهاز شهوتشاو را برگرداند؟ آنانیكهاو را میطلبند خستهنخواهند شد و او را در ماهشخواهند یافت.

25پایخود را از برهنگیو گلویخویشرا از تشنگیباز دار. اما گفتینیامید نیستزیرا كهغریبانرا دوستداشتمو از عقبایشانخواهمرفت.

26مثلدزدیكهچونگرفتار شود خجلگردد. همچنینخانداناسرائیلبا پادشاهانو سرورانو كاهنانو انبیایایشانخجلخواهند شد.

27كهبهچوبمیگویند تو پدر منهستیو بهسنگكهتو مرا زاییدهایزیرا كهپشتبهمندادند و نهرو. اما در زمانمصیبتخود میگویند: برخیز و ما را نجاتده.

28پسخدایانتو كهبرایخود ساختیكجایند؟ ایشاندر زمانمصیبتتبرخیزند و تو را نجاتدهند. زیرا كهاییهودا خدایانتو بهشمارهشهرهایتو میباشند.»

29خداوند میگوید: «چرا با منمخاصمهمینمایید جمیعشما بر منعاصیشدهاید.

30پسرانشما را عبثزدهامزیرا كهتأدیبرا نمیپذیرند. شمشیر شما مثلشیر درندهانبیایشما را هلاككردهاست.

31ایشما كهاهلاینعصر میباشید كلامخداوند را بفهمید! آیا منبرایاسرائیلمثلبیابانیا زمینظلمتغلیظشدهام؟ پسقوممنچرا میگویند كهرؤسایخود شدهایمو بار دیگر نزد تو نخواهیمآمد.

32آیا دوشیزهزیور خود را یا عروسآرایشخود را فراموشكند؟ اما قوممنروزهایبیشمار مرا فراموشكردهاند.

33چگونهراهخود را مهیا میسازیتا محبترا بطلبی؟ بنابراینزنانبد را نیز بهراههایخود تعلیمدادی.

34در دامنهایتو نیز خونجانفقیرانبیگناهیافتهشد. آنها را در نقبزدننیافتمبلكهبر جمیعآنها.

35و میگویی: چونكهبیگناههستم، غضباو از منبرگردانیدهخواهد شد. اینكبهسببگفتنتكهگناهنكردهام، بر تو داوریخواهمنمود.

36چرا اینقدر میشتابیتا راهخود را تبدیلنمایی؟ چنانكهاز آشور خجلشدیهمچنیناز مصر نیز خجلخواهیشد.

37از ایننیز دستهایخود را بر سرتنهاده، بیرونخواهیآمد. چونكهخداوند اعتماد تو را خوار شمردهاستپساز ایشانكامیابنخواهیشد.»